24 مهر 1404
یک تکنیک پیشگامانه نورپردازی مجدد AI، امکان تغییر کامل شرایط نورپردازی را در عکسهای 2D فراهم میکند؛ قابلیتی که قبلاً محدود به برنامههای مدلسازی 3D بود. این روش نوآورانه، تغییرات پویا مانند تغییر زمان روز، افزودن یا حذف منابع نور، و حتی ادغام پروژکتورهای متحرک را ممکن میسازد و هر عکس را تنها در چند ثانیه پردازش میکند.

برخلاف برنامههای مدلسازی 3D که در آنها نورپردازی به راحتی قابل تنظیم است، عکسهای 2D واقعی به ویرایشهای اساسی مانند تغییرات کنتراست محدود شدهاند، که منابع نور را به عناصر دائمی درون تصویر تبدیل میکند.
یک مقاله جدید، روشی پیشرفته برای نورپردازی مجدد عکسهای 2D معرفی میکند که امکان تحولات قابل توجهی مانند تغییر زمان روز یا معرفی منابع نور کاملاً جدید به یک صحنه را فراهم میسازد.
گام اولیه در فرآیند نورپردازی مجدد، حذف نور موجود از عکس 2D است؛ کاری که با استفاده از روشهای تعریف شده در مقالات پژوهشی قبلی انجام میشود.
پس از حذف نور، تصویر 2D به یک صحنه 3D تبدیل میشود که این کار نیز از پژوهشهای موجود بهره میبرد؛ با این حال، این نمایش اولیه 3D اغلب فاقد جزئیات است و حاوی عدم دقتهایی مانند سوراخها میباشد که آن را برای نورپردازی مجدد مستقیم نامناسب میسازد.
مهمترین دستاورد مقاله جدید، یک 'رندرکننده عصبی' است که برای پالایش صحنه 3D اولیه طراحی شده است؛ این رندرکننده، رندرینگ 3D ناقص را به عنوان ورودی دریافت کرده و تصویری با کیفیت بالا و واقعگرایانه به عنوان خروجی تولید میکند.
آموزش این شبکه عصبی نیازمند هزاران جفت متشکل از رندرینگهای 3D اولیه و عکسهای واقعی متناظر آنها است. در حالی که عکسهای واقعی به راحتی در دسترس هستند، تولید رندرینگهای 3D اولیه دقیق که با عکسهای خاص مطابقت کامل داشته باشند، یک چالش مهم محسوب میشود.
برای ایجاد دادههای آموزشی منطبق، یک فرآیند تکراری به کار گرفته میشود: نورهای اولیه در صحنه 3D قرار داده شده و رندر میشوند، تفاوت با عکس هدف تحلیل میشود و نورها مکرراً تنظیم میشوند تا نورپردازی صحنه 3D به طور دقیق عکس را توضیح دهد، و بدین ترتیب جفتهای مناسبی برای آموزش شبکه عصبی تولید میشود.
این تکنیک ترکیبی، تغییرات جامع نورپردازی را در عکسها ارائه میدهد، از جمله تغییر از شب به روز، افزودن یا حذف اسپاتلایتها و اریالایتها با سایههای دقیق، و حتی ادغام پروژکتورهای متحرک، که کنترل خلاقانه بیسابقهای را فراهم میکند.
کل فرآیند نورپردازی مجدد کارایی بالایی را نشان میدهد و در حدود سه ثانیه برای هر عکس کامل میشود، که دو ثانیه به پیشپردازش (pre-processing) و کمتر از یک ثانیه به نورپردازی مجدد واقعی اختصاص مییابد.
محدودیتهای فعلی شامل وضوح جئومتری 3D (3D geometry) به صورت بلوکی، آرتیفکتهای (artifacts) احتمالی ناشی از نورهای غیرمنتظره و مشکلات با مواد پیچیده مانند پوست یا هایلایتهای اسپکولار (specular highlights) است. با وجود این، این تکنیک نشاندهنده یک تغییر اساسی در عکاسی است و پیشرفتهای بیشتری را نوید میدهد.
این فناوری به طور اساسی عکسها را از خاطرات ایستا به دنیاهای زنده و قابل ویرایش تبدیل میکند و به هنرمندان قدرت میدهد تا واقعیت را مدتها پس از ثبت یک تصویر دستکاری کنند.
امروز، ما شاهد تحول اساسی عکس هستیم، از یک خاطره ایستا به یک دنیای زنده و قابل ویرایش.
| جنبه | توضیحات |
|---|---|
| مشکل مطرح شده | ناتوانی در نورپردازی مجدد آسان عکسهای 2D، برخلاف صحنههای 3D، که کنترل خلاقانه را محدود میکند. |
| نوآوری اصلی | یک رندرکننده عصبی ترکیب شده با فرآیند تکراری تخمین نورپردازی برای نورپردازی مجدد پویا عکسهای 2D. |
| مراحل اصلی فرآیند | حذف نور عکس اصلی، تبدیل آن به 3D، سپس اعمال رندرینگ عصبی برای زیباسازی. |
| تولید دادههای آموزشی | تنظیم تکراری نورهای مجازی در صحنههای 3D برای توضیح دقیق نورپردازی عکس واقعی، ایجاد جفتهای رندرینگ اولیه. |
| قابلیتهای کلیدی | تغییر زمان روز، افزودن/حذف نورها، ایجاد سایه، و استفاده از پروژکتورهای متحرک. |
| عملکرد | به طور کارآمد در سه ثانیه برای هر عکس (2 ثانیه پیشپردازش، <1 ثانیه نورپردازی مجدد) اجرا میشود. |
| محدودیتهای فعلی | جئومتری 3D بلوکی، آرتیفکتهای ناشی از قرارگیری غیرمعمول نورها، و چالشها با هایلایتهای اسپکولار/مواد پیچیده. |
| تأثیر گستردهتر | عکسهای ایستا را به واقعیتهای پویا و قابل ویرایش تبدیل میکند و به طور قابل توجهی به هنرمندان قدرت میبخشد. |
