بقا در برابر مرگ گرمایی جهان

مرگ گرمایی جهان پیشگوی یک فضای تهی و بی‌معنی است که در آن تمام ستارگان می‌میرند و سیاه‌چاله‌ها تبخیر می‌شوند. با این حال، یک روزنه در قوانین فیزیک ممکن است به تمدنی در آینده، مانند ناکسان‌ها، اجازه دهد تا آگاهی را برای گوگل‌ها سال، احتمالاً برای همیشه، با سازگاری با سرمای شدید گسترش دهند.

خلاصه نکات کلیدی

• مرگ گرمایی جهان

  کیهان در نهایت به یک فضای تهی و همیشه در حال گسترش تبدیل خواهد شد که در آن هیچ اتفاقی نمی‌افتد، زیرا آخرین ستارگان می‌میرند، کهکشان‌ها متلاشی می‌شوند و سیاه‌چاله‌ها تبخیر می‌شوند، مکانی بدون زندگی، هدف یا معنی ایجاد می‌کنند.

• روزنه‌ای برای بقای تمدن

  ممکن است روزنه‌ای در قوانین فیزیک وجود داشته باشد که به تمدنی در آینده اجازه دهد از مرگ همه چیز جان سالم به در ببرد و آن‌ها را قادر سازد تا برای گوگل‌ها سال، شاید حتی برای همیشه، به حیات و شکوفایی خود ادامه دهند.

• تمدن ناکسان‌ها

  ناکسان‌ها تمدنی بسیار پیشرفته هستند که ۱۰۰ تریلیون سال در آینده یافت می‌شوند، نماینده آخرین موجودات زنده در یک جهان در حال مرگ، که فیزیک را حل کرده و در حال اجرای طرحی برای حفظ آگاهی به صورت ابدی هستند.

• کسب و ذخیره انرژی

  برای حفظ وجود خود، ناکسان‌ها آخرین ستارگان باقیمانده را برداشت می‌کنند و مجموعه‌های غول‌پیکری از باتری‌ها را در اطراف ستاره خانگی خود می‌سازند، که انرژی کافی برای چند صد تریلیون سال را فراهم می‌کند، هرچند نه به طور نامحدود.

• مفهوم افکار سرد دایسون

  نظریه افکار سرد دایسون بیان می‌کند که هرچه دمای یک موجود کمتر باشد، انرژی کمتری برای انجام اعمال، از جمله تفکر، نیاز دارد؛ به عنوان مثال، مغزی با نصف دما، با نصف سرعت فکر می‌کند اما نصف انرژی را برای همان فکر مصرف می‌کند.

• گذار به ذهن‌های مصنوعی

  سرد کردن یک ارگانیسم زنده با بدن‌های گوشت و خون امکان‌پذیر نیست؛ بنابراین، ناکسان‌ها باید زیست‌شناسی را کنار بگذارند، ذهن خود را به مغزهای مصنوعی منتقل کنند یا به موجودات کاملاً مجازی در یک دنیای دیجیتال تبدیل شوند، که قوانین فیزیک باید در آینده دور اجازه آن را بدهند.

• چرخه خنک‌سازی (روزها و شب‌های کیهانی)

  ناکسان‌ها مغزهای خود را با خاموش کردن و ورود به حالت خواب زمستانی بدون هیچ فعالیت، فکر یا رویایی، خنک می‌کنند و به 'بدن‌های' خود اجازه می‌دهند حرارت را از خود ساطع کنند. پس از فعال‌سازی مجدد، آن‌ها سردتر هستند، آهسته‌تر فکر می‌کنند و انرژی کمتری مصرف می‌کنند و چرخه‌ای از روزهای کیهانی (بیداری) و شب‌ها (خنک‌سازی) را آغاز می‌کنند، که با سردتر شدن آن‌ها، شب‌ها به تدریج طولانی‌تر می‌شوند.

• مقیاس‌پذیری تجربه آگاهانه

  با وجود آهسته‌تر فکر کردن و خواب زمستانی برای شب‌های کیهانی بسیار طولانی‌تر، تجربه آگاهانه ناکسان‌ها سیال و پویا باقی می‌ماند، زیرا آن‌ها هیچ تغییری را در زمانی که دنیای درونی‌شان با همان سرعت دنیای بیرونی کند می‌شود، درک نمی‌کنند و شب‌های طولانی به دلیل عدم تجربه آن‌ها در این دوره‌ها، برایشان فوراً سپری می‌شوند.

• مدت زمان وجود ناکسان‌ها

  از طریق چرخه‌های خنک‌سازی خود، ناکسان‌ها معادل ۷۶ تریلیون سال زندگی را در طول ۱۰۰ تریلیون سال بیرونی تجربه می‌کنند، و در نهایت، پس از کوادریلیون‌ها تا دسیلیون‌ها سال که جهان به فروپاشی خود ادامه می‌دهد، آن‌ها می‌توانند به صورت ذهنی ۴,۰۰۰ تریلیون تریلیون سال را تجربه کنند، با نیازهای انرژی حداقل آن‌ها، باتری‌شان بزرگتر از همیشه به نظر می‌رسد.

• محدودیت‌های زندگی ابدی

  زندگی ابدی واقعی با محدودیت‌های بالقوه روبرو است؛ انرژی تاریک ممکن است در نهایت پس از یک گوگل سال، محدودیت دمایی معادل یک نونیلیونیم درجه بالاتر از صفر مطلق را تحمیل کند، که از خنک‌سازی بیشتر جلوگیری کرده و منجر به اتمام باتری می‌شود، در حالی که نویز کوانتومی یا واپاشی ماده نیز می‌توانند مغزها یا اتم‌های آن‌ها را در طول این مقیاس‌های زمانی عظیم از بین ببرند.

• پیامدهای فلسفی بقای بلندمدت

  حتی اگر ابدیت واقعی دست‌نیافتنی باشد، توانایی زندگی برای سازگاری با یک جهان کاملاً مرده برای مدت زمانی غیرقابل درک نشان می‌دهد که زندگی و آگاهی یک حادثه کیهانی کوتاه نیستند، بلکه احتمالاً فصل نهایی وجود هستند، که به جهان معنی، هدف و امید می‌بخشند.

زیر جزئیات